විදගත්තු ජීවිතය විදවන්න උරුම කර
නැගි මුවග සිනාවට කදුළු කැට ඉතිර කර
නික්මිණ ස්නේහය මට මසිත අහිම කර
දුකක් නෑ තවත් මට, එපා නම මා නුඹට...
යනවනම් ඉඩහරිමි, අතැර මා දුර යන්න
හිතන නෑ තව තවත්, විදවමින් ජීවිතය
නොනවතින්නෙමි මමත්, යන ගමන අතර මඟ
යන්නෙමිය මගේ ගමන, දුකම හයියක් කරන්...
මොහොතකට නැවතුනත් යන ගමන නුඹ නිසා
තවත් නම නොනවතිනි, මට පමා වන නිසා
මතකයට සොඳුරු තැන් තිලිණ කර දුන් නිසා
කඳුළු පිස සිනහවෙමි, මට හෙටක් ඇති නිසා...!
No comments:
Post a Comment