රන් කිරණ

මද හසිනි හිනැහෙන නෙත් නුඹේ

සඟවලා රහසක් හදේ

හුදකලා සද මංසලේ

මඟ බලන නිසසල හදේ

පෝය දා නැතුවා වගේ

අව අටවකට නැගුනා වගේ

රැස් දහර මැකිලා දෝ ගියේ

කළුවර ඇදෙද්දී මංසලේ

නිසල වූ හැඩ තලාවේ

රන් කිරණ මැකුනි ද ජීවිතේ

යන ගමන නැවතුණි දෝ සිතේ....